Pieprz

Pieprz jako przyprawa, roślina lecznicza, oznaka bogactwa i potęgi władców pojawia się w wielu wzmiankach historycznych. Aleksander Wielki z podboju Imperium Perskiego wyniósł wiele cennych łupów m.in. pieprz i cynamon. Natomiast Pliniusz, słynny historyk i pisarz rzymski nie mógł się nadziwić dlaczego rzymianie tak chętnie stosują tę przyprawę, skoro nie jest ani słodka, ani kwaśna, ani też słona, a jedynie – jego zdaniem – ostra i okropna w smaku.

Pieprz jest rośliną z rośliny pieprzowatych a obecnie znanych jest około 700 gatunków drzew, krzewów i bylin. Rośnie głównie na obszarach tropikalnych świata, a czołowi producenci pieprzu to: Indie, Malezja, Indonezja (Sumatra), oraz Brazylia. Swój ostry smak pieprz zawdzięcza piperynie – substancji zawartej w wierzchniej warstwie owocu. Pieprz czarny jest pnączem i rośnie tylko w klimacie tropikalnym; osiąga 15 metrów długości, ma jajowate lub sercowate liście oraz zwisające kłosowate kwiatostany długości 8-10 cm. Pierwsze owoce pojawiają się po ok. 8 latach. Pieprz czarny ziarnisty jest powszechnie używaną przyprawą. Owoce są zbierane dwa razy w roku przez kilka tygodni, im większe tym jakość przyprawy wyższa.

Pieprz biały ma smak mniej palący i bardziej subtelny niż czarny. Jest wytwarzany z dojrzałych ziaren pieprzu, które pozbawia się okryw. Pieprz zielony to niedojrzałe owoce pieprzu zakonserwowane w marynacie. Charakteryzuje się wyszukanym, wyrazistym i odświeżającym smakiem i nie jest tak ostry w smaku jak czarny. Pieprz cayenne tak naprawdę pieprzem nie jest. Jest wytwarzany z mielonych owoców ostrych papryczek, stąd jego bardzo ostry smak. Można go dodawać do wszystkich potraw, ale w minimalnych ilościach. Pieprz seuczuński także pieprzem nie jest, gdyż wytwarzany jest z owoców pewnej odmiany jesionu kolczastego. Tak czy inaczej pieprz jest przyprawą uniwersalną, dodawać go można niemal do wszystkich pieczeni, marynat i sosów.